สิ่งที่ได้จากการใช้เลนส์ทางยาวโฟกัสเดียวไปสักระยะจะส่งผลต่อช่างภาพมือใหม่เพื่อฝึกฝนความอดทนและทลายขีดจำกัดของเลนส์ตัวนั้นได้อย่างไร เราจะได้เจาะลึกถึงการเติบโตด้วยข้อจำกัดเหล่านี้กัน
มกราคม 1, 2024
ไม่มีความเห็น
ปกติแล้วเวลาที่เราอยู่ในร้านอาหารหรือคาเฟ่ มารยาทในการบันทึกภาพถูกจำกัดเอาไว้ที่อุปกรณ์ไม่กี่อย่างและการเคลื่อนไหวไปมาในร้านก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่ายๆ ไหนจะสถานการณ์แสงที่เลือกไม่ได้อีกต่างหากว่าเราจะเจออะไรในวันนั้น มีวิธีการใดบ้างที่ทำให้ได้ภาพถ่ายคุณภาพสูงชนิดที่ช่างภาพสตูดิโอยังต้องเกาหัวโดยที่ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการถ่ายภาพสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ตำแหน่งที่นั่งในการบันทึกภาพมีความสำคัญเพราะเป็นการกำหนดทิศทางของแสงที่จะลงมายังวัตถุสนใจ ถ้าเราเลือกตำแหน่งเก้าอี้ใกล้บานหน้าต่างซึ่งกรองแสงธรรมชาติได้อย่างดีผลลัพธ์ย่อมต่างจากแสงแข็งๆแบบพุ่งมาจุดเดียว ถ้าไม่เข้าใจให้จำเอาไว้ว่าอย่านั่งในจุดที่เผชิญหน้ากับแสงโดยตรง ให้เยื้องซ้าย-ขวา หรือยกกล้องขึ้นสูงกว่าแสงไม่ให้เข้าเลนส์เป็นใช้ได้
ตรงนี้ไม่อยากให้จำว่าเลนส์ต้องมีทางยาวโฟกัสเท่านั้นเท่านี้ในการถ่ายภาพอาหาร เพราะไม่มีใครรู้ได้ว่าสถานการณ์นั้นจะมีอะไรอยู่ในมือ สิ่งที่ควรรู้อย่างหนึ่งคือเลนส์แต่ละทางยาวโฟกัสต่างมีความสามารถในการบันทึกภาพที่แตกต่างกันไป ยิ่งเลนส์มีทางยาวโฟกัสต่ำลงจนมุมภาพถูกบิดมากขึ้นภาพที่ถูกบันทึกได้ก็ยิ่งจะต้องมีมุมที่สูงขึ้น มาตรฐานที่ผู้สอนใช้เป็นเลนส์ระยะไม่ควรเกิน 50mm เพราะถึงภาพจะมีความลึกที่สวยงามแต่การถอยหลังไปมากๆไม่ใช่ว่าเหมาะสมที่จะทำได้ทุกร้าน เลนส์ที่มีมุมรับภาพต่ำลงอย่าง 40mm ที่คนบอกว่าถ่ายอาหารไม่ค่อยดีก็มีประโยชน์ตรงที่เราสามารถนั่งอยู่กับที่แล้วได้ภาพที่กว้างมากขึ้น ทุกอย่างมีข้อดีข้อเสียของมัน
เลนส์ผิดวัตถุประสงค์อย่าง 40mm APS-C ที่เบี้ยวนิดๆก็ยังถ่ายเครื่องดื่มได้
เป็นเรื่องของ ‘ความไวแสง’ พึงมีในขณะนั้นควรต่ำสุดเท่าที่จะต่ำได้โดยที่ภาพไม่เบลอ ตรงนี้ต้องอาศัยการฝึกฝนทั้งท่าการประคองกล้องหรือเทคนิคส่วนตัวแบบต่างๆ เพราะยิ่งเราได้ไฟล์ภาพที่มีคุณภาพสูงมากเท่าไหร่ การปรับแต่งแก้ไขก็มีช่องว่างให้เข้าไปจัดการมากยิ่งขึ้น อย่าติดนิสัยเพิ่มความไวแสงโดยไม่จำเป็นถึงแม้กล้องที่ใช้จะมีประสิทธิภาพสูง ฝึกตรงนี้ให้ชินจนเป็นนิสัยให้ได้
เราต้องรู้แล้วว่าเมื่อนำภาพเข้ามาในแอปพลิเคชันหรือโปรแกรมควรเริ่มจากการแก้ไขอะไรก่อน ไม่ใช่ปรับคมจนพิกเซลเสียหายแล้วค่อยไปทำอย่างอื่นหรือลดน้อยส์แล้วทำภาพต่อ การเรียงลำดับความสำคัญก่อนหลังช่วยให้ภาพถ่ายดิจิตอลที่มีการสูญเสียข้อมูลระหว่างแก้ไขตลอดเวลายังคงคุณภาพดีที่สุดเท่าที่จะมีได้ในขณะแต่งภาพนั่นเอง
สิ่งที่จะทำให้ภาพถ่ายของเราดีและมีคุณภาพสูงอยู่ที่ ‘ความใส่ใจ’ ของแต่ละคน ยิ่งใส่ใจและจริงจังมากผลงานก็จะออกมาดีมาก อย่างลืมว่าแค่แตกต่างเพียงเล็กน้อยในแต่ละขั้นตอน ผลลัพธ์ย่อมเปลี่ยนแปลงมหาศาลในที่สุดครับ
สิ่งที่ได้จากการใช้เลนส์ทางยาวโฟกัสเดียวไปสักระยะจะส่งผลต่อช่างภาพมือใหม่เพื่อฝึกฝนความอดทนและทลายขีดจำกัดของเลนส์ตัวนั้นได้อย่างไร เราจะได้เจาะลึกถึงการเติบโตด้วยข้อจำกัดเหล่านี้กัน
ปัจจัยชี้วัดว่าช่างภาพใช้รูปของพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่ขึ้นอยู่กับเคล็ดลับหรือกลเม็ดต่างๆที่ได้ศึกษามา บทความนี้จะได้มีการอธิบายถึงที่มาที่ไปของศิลปศาสตร์สาขาการถ่ายภาพนิ่งในมุมของของกลไกการเล่าเรื่องที่ผลักดันด้วยวิทยาศาตร์เพื่อชี้ให้เห็นว่าแท้จริงแล้วองค์ความรู้นั้นท้ายที่สุดมีความเชื่อมโยงกันทั้งหมด
แนวคิดในกระบวนการตั้งแต่เริ่มถ่ายภาพไปจนถึงการตกแต่งภาพถ่ายเพื่อให้ได้มาซึ่งผลลัพธ์สุดท้ายโดยจะกล่าวถึงในรูปแบบคลิปวิดีโอสั้นอย่างง่าย
ร้านค้าออนไลน์ภายใต้ชื่อผู้ก่อตั้ง ‘Dozzo Flamenco’ ที่นี่จะมีผลิตภัณฑ์สื่อการสอนและเทรนนิ่งคลาสระดับคุณภาพเท่านั้น
ถ้าเพิ่มเกรนน้อยเกินไปภาพก็ดูเหมือนจะไม่มีความแตกต่าง แต่ถ้าใส่มากเกินไปภาพก็แข็งกระด้าง ดังนั้นควรมีเกรนในปริมาณเท่าใดในภาพจึงจะช่วยให้ภาพดูดีขึ้น และใช่ เรากำลังพูดถึงเกรนในมุมที่เกี่ยวข้องกับความคมชัดของภาพถ่ายครับ
เรื่องของคู่สีรายล้อมรอบตัวเราอยู่ตลอดเวลา และ ‘คู่สีตรงข้าม’ (Complementary Colors) ก็จัดว่าเป็นการเข้าคู่ที่รุนแรงและทรงพลังอย่างมาก หากจะหยิบมาเพื่อใช้งานต้องเรียนรู้และเข้าใจวิธีหลีกเลี่ยงผลลัพธ์เชิงลบบางประการจึงจะเกิดประสิทธิภาพสูงสุด
เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า
