ภาพถ่ายดิจิตอล คือ รูปแบบการแสดงผลข้อมูลรูปแบบพิกเซลสี่เหลี่ยมขนาดเล็กออกมาเป็นภาพในลักษณะสองมิติ (กว้าง x ยาว) มีหน่วยเป็น พิกเซล (Pixels) ภาพถ่ายดิจิตอลภาพหนึ่งจึงประกอบด้วยพิกเซลมากมายเมื่อซูมดูใกล้ๆ ยิ่งภาพที่มีขนาดใหญ่มากพิกเซลก็ยิ่งมาก มีคุณสมบัติต่างๆของภาพถ่ายดิจิตอลที่เราต้องเรียนรู้ดังต่อไปนี้
ภาพถ่ายดิจิตอลเป็นการแสดงข้อมูลรูปแบบภาพสองมิติที่ประกอบด้วยพิกเซลสี่เหลี่ยมขนาดเล็กจำนวนมาก
ยิ่งภาพถ่ายดิจิตอลมีขนาดพิกเซลมากภาพยิ่งมีขนาดที่ใหญ่ขึ้นโดยไม่เกี่ยวข้องกับค่าความละเอียดหรือความเฉียบแหลมใดๆเลย ดังที่เราได้เห็นว่ากล้องถ่ายภาพที่เกิดจากสมาร์ทโฟนจะมีจำนวนพิกเซลที่เยอะเท่าไรในปัจจุบันแต่ก็ยังไม่สามารถต่อกรกับกล้องถ่ายภาพดิจิตอลที่ทำหน้าที่โดยเฉพาะได้นั่นเอง
ลักษณะการอัดแน่นของพิกเซลในความยาว 1 นิ้ว ค่ามาตรฐานของจอภาพโดยทั่วไปคือ 72ppi (พิกเซลต่อนิ้ว) หมายความว่าใน 1 นิ้วมีการเรียงตัวของพิกเซล 72 ช่อง ซึ่งในปัจจุบันนั้นมีจอภาพที่ให้ความละเอียดได้เกินว่านี้ไปมาก เช่น จอ Retina ที่มีความหนาแน่น 144ppi เป็นที่แน่นอนว่าความละเอียดและความเนียนตาในการรับชมนั้นต้องมีมากกว่า
หากเปรียบภาพที่มาจากกล้องถ่ายภาพดิจิตอลสองตัวโดยสองภาพนั้นมีความละเอียดของภาพเท่ากันและขนาดของภาพก็เท่ากัน สิ่งชี้ขาดว่าภาพจากกล้องตัวใดดีกว่าคือค่า ‘ความเฉียบแหลม’ ที่มีความหมายถึงการแยกแยะพิกเซลในแต่ละช่องได้ชัดเจนมากเท่าไร คล้ายกับภาพที่มีความคมชัดมากกว่าเทียบกับน้อยกว่า (คุณภาพต่อ 1 พิกเซล) เป็นการรับรู้ทัศนะของความคมชัดที่เกี่ยวข้องกับความคมชัดของภาพ
มีหลายสาเหตุที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพใน 1 พิกเซล เช่น เซ็นเซอร์รูปภาพที่มีเทคโนโลยีเก็บบันทึกดีขึ้น, รูปแบบการย่อขยายที่ฉลาดมากขึ้น หรือแม้แต่ความคมชัดเบื้องต้นไปจนถึงปลายทางของภาพ และอื่นๆ