เป็นภาพถ่ายขาวดำที่ประกอบไปด้วยส่วนสว่างจำนวนมากในภาพ และมักมีจุดสนใจที่สว่างหรือมืดกว่า การกำหนดค่าเพื่อให้ได้ภาพในลักษณะเริ่มต้นจากการตั้งค่าของสภาพแวดล้อมให้พร้อมและให้กล้องรับแสงนานกว่าปกติ
ภาพถ่ายขาวดำแบบ ไฮ-คีย์ (High-Key)
หากมองจากซ้ายไปขวา ข้อมูลของภาพจะอยู่ในลักษณะ ‘ชันขึ้น’ เพราะข้อมูลของภาพจำนวนมากตกอยู่ในโซนที่สว่างกว่าสีกลางขึ้นไป
ข้อมูลภาพแบบ ไฮ-คีย์ (High-Key) มีลักษณะชันขึ้น
เครื่องมือที่ใช้มักเป็นไปเพื่อผลลัพธ์ที่สว่างมากขึ้นจากภาพเพิ่ม ซึ่งเป็นการเปลี่ยนข้อมูลรายละเอียดในภาพให้เคลื่อนตัวไปยังฝั่งขวาของฮิสโตแกรมเป็นหลัก เช่น Tone Curves แบบดึงเส้นให้โค้งขึ้นด้านบน เป็นต้น
ทำให้เส้นของ Tone Curve โค้งขึ้น
เป็นภาพถ่ายขาวดำที่ประกอบไปด้วยส่วนมืดจำนวนมากในภาพ และมักมีจุดสนใจที่สว่างหรือมืดกว่า การกำหนดค่าเพื่อให้ได้ภาพในลักษณะเริ่มต้นจากการตั้งค่าของสภาพแวดล้อมให้พร้อมและให้กล้องรับแสงไวกว่าปกติ
ภาพถ่ายขาวดำแบบ โลว์-คีย์ (Low-Key)
หากมองจากซ้ายไปขวา ข้อมูลของภาพจะอยู่ในลักษณะ ‘ลู่ลง’ เพราะข้อมูลของภาพจำนวนมากตกอยู่ในโซนที่มืดกว่าสีกลาง
ข้อมูลภาพแบบ โลว์-คีย์ (Low-Key) มีลักษณะลู่ลง
เครื่องมือที่ใช้มักเป็นไปเพื่อผลลัพธ์ที่มืดลงจากเดิมของภาพ ซึ่งเป็นการเปลี่ยนข้อมูลรายละเอียดในภาพให้เคลื่อนตัวไปยังฝั่งซ้ายของฮิสโตแกรมเป็นหลัก เช่นเครื่องมือ Tone Curves แบบดึงเส้นให้โค้งลงด้านล่าง เป็นต้น
ทำให้เส้นของ Tone Curve โค้งลง
กรณีภาพถ่ายที่คลุมเครือในรายละเอียดมีข้อดีตรงที่สามารถทำภาพเป็น High-Key หรือ Low-Key ก็ได้เรียกว่าภาพถ่ายแบบ Optimum Exposure ซึ่งมีการรับแสงที่ไม่มืดหรือสว่างเกินไป ทำให้ตกแต่งภาพได้หลากหลายรูปแบบ