สังเกตว่าเส้นมีความหลากหลายมากในงานออกแบบ และเรานำบางอย่างมาใช้ในการถ่ายภาพได้
วิธีการที่ช่วยให้ภาพถ่ายมีความน่าสนใจที่ดีวิธีหนึ่งก็คือการใช้ประโยชน์จากเส้นในภาพชี้นำไปยังจุดมุ่งหมายต่างๆที่เรากำหนดเอาไว้ หรือที่เราเรียกว่า ‘เส้นนำสายตา’ ซึ่งเส้นสายที่ว่านี้สามารถสร้างปฏิกิริยาที่มีในภาพได้ 2 ลักษณะใหญ่ๆ ได้แก่ ‘สร้างอารมณ์ด้วยตัวของมันเอง’ และ ‘นำไปยังจุดที่สร้างอารมณ์ในภาพอื่นๆ’ การวางเส้นในภาพอย่างแม่นยำจึงส่งผลโดยตรงว่าผู้รับชมภาพจะเข้าใจอย่างที่กำหนดไว้หรือไม่
โดยหลักแล้ว เส้นก็ยังมีประเภทต่างๆที่เราต้องทำความเข้าใจใหญ่ๆอยู่ 4 รูปแบบ ดังนี้
เส้นแนวนอนเป็นตัวแทนของความสมดุลมั่นคง, ความเป็นผืนแผ่นดิน และ ไม่มีความเปลี่ยนแปลง การใช้เส้นลักษณะดังกล่าวอาจสร้างความรู้สึกในจิตใต้สำนึกเกี่ยวกับความไร้กาลเวลา, ความเป็นอนันต์ การใช้เส้นแนวนอนอาจจะมีประโยชน์ในแง่ของการแบ่งแยกเพื่อความคมชัดของภาพ, จุดตัดบนล่าง หรือวัตถุแบ่งชั้นต่างๆ (มนุษย์ถูกปลูกฝังให้อ่านจากบนลงล่าง)
เส้นแนวตั้งเป็นตัวแทนของความมั่นคงแข็งแรง, การตั้งตระหง่านอย่างโดดเด่น ลักษณะการทำงานของเส้นลักษณะดังกล่าวเองก็มีความคล้ายคลึงกับเส้นแนวนอนตรงที่สามารถแบ่งครึ่งหรือสร้างความสมดุลของภาพ ด้วยว่ามนุษย์ถูกสอนมาให้อ่านจากซ้ายไปขวา
เส้นทะแยงไม่ว่าจะไปในทิศทางไหนก็ให้ความรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวต่อเนื่อง, ความมีชีวิตชีวาของภาพ และการมุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกัน เส้นทะแยงเป็นกลวิธีที่สร้างความมีชีวิตชีวาในภาพเพื่อที่จะให้ผู้ชมเกิดความสนใจ เพราะผู้รับชมเองก็จะมองไปตามทิศของเส้นที่กำหนด อย่ามองแค่ความทะแยงมุมเป็นเรื่องของเส้นเพียงอย่างเดียว เพราะมิติของสีก็สามารถไล่ระดับความหนักคล้ายๆเส้นนี้ได้เช่นเดียวกัน
แม้ว่าเส้นที่ไร้ระเบียบจะเป็นเส้นที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ แต่เมื่อต้องใช้ลักษณะนี้แล้วกลับให้ผู้รับชมภาพเกิดผลกระทบทางอารมณ์ด้านความไม่สบายใจ เมื่อเทียบกับการใช้เส้นทะแยงที่มุ่งไปในทางเดียวกันแล้ว เส้นแบบไร้ระเบียบจะดูยากและมีความยุ่งเหยิง ซึ่งมักให้ผลที่ไม่ค่อยดีทางด้านความรู้สึกตามไปด้วย
ดังที่ได้ศึกษาไปแล้วว่าเส้นแต่ละประเภทเองก็มีความสำคัญและเป็นเนื้อหาที่มีความสำคัญจริงๆในการเรียนวิธีการสร้างความสนใจในภาพด้วยหลักขององค์ประกอบ เพราะสิ่งเล็กๆน้อยๆที่เราคิดว่ามองข้ามไปก็ได้อาจไม่ได้ส่งผลอะไรมากทั้งที่จริงแล้วมันส่งผลอยู่เสมอ เส้นในแต่ละรูปแบบต่างมีพลังที่ซ่อนอยู่ในรูปแบบของมัน ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเส้นที่เกิดขึ้นในภาพนั้นมีความแม่นยำต่อการนำเสนอแล้วหรือยัง เพราะผลลัพธ์ที่ต้องการอาจเปลี่ยนไปได้ถ้าพลาดในส่วนนี้ไป
เรื่องของคู่สีรายล้อมรอบตัวเราอยู่ตลอดเวลา และ ‘คู่สีตรงข้าม’ (Complementary Colors) ก็จัดว่าเป็นการเข้าคู่ที่รุนแรงและทรงพลังอย่างมาก หากจะหยิบมาเพื่อใช้งานต้องเรียนรู้และเข้าใจวิธีหลีกเลี่ยงผลลัพธ์เชิงลบบางประการจึงจะเกิดประสิทธิภาพสูงสุด
กฏสามส่วนเป็นกฏที่ใช้งานง่ายและยืดหยุ่นมากกฏหนึ่งในบรรดากฏโครงสร้างเพื่อจัดองค์ประกอบภาพถ่าย กฏดังกล่าวเหมาะกับคนที่เริ่มเบื่อกับการวางจุดสนใจไว้กลางจอ แต่ก็มีคนจำนวนมากใช้งานมันโดยไม่คำนึงถึงสิ่งพึงระวังนั่นคือดุลยภาพของพื้นที่ส่วนที่เหลือ ผู้สอนเห็นว่าเนื้อหาส่วนนี้ไม่ได้เป็นความลับอะไรมากจึงเขียนในทุกแง่มุมของมันแบบสาธารณะซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์กับผู้ที่สนใจ
ปัจจัยชี้วัดว่าช่างภาพใช้รูปของพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่ขึ้นอยู่กับเคล็ดลับหรือกลเม็ดต่างๆที่ได้ศึกษามา บทความนี้จะได้มีการอธิบายถึงที่มาที่ไปของศิลปศาสตร์สาขาการถ่ายภาพนิ่งในมุมของของกลไกการเล่าเรื่องที่ผลักดันด้วยวิทยาศาตร์เพื่อชี้ให้เห็นว่าแท้จริงแล้วองค์ความรู้นั้นท้ายที่สุดมีความเชื่อมโยงกันทั้งหมด
ร้านค้าออนไลน์ภายใต้ชื่อผู้ก่อตั้ง ‘Dozzo Flamenco’ ที่นี่จะมีผลิตภัณฑ์สื่อการสอนและเทรนนิ่งคลาสระดับคุณภาพเท่านั้น
ถ้าเพิ่มเกรนน้อยเกินไปภาพก็ดูเหมือนจะไม่มีความแตกต่าง แต่ถ้าใส่มากเกินไปภาพก็แข็งกระด้าง ดังนั้นควรมีเกรนในปริมาณเท่าใดในภาพจึงจะช่วยให้ภาพดูดีขึ้น และใช่ เรากำลังพูดถึงเกรนในมุมที่เกี่ยวข้องกับความคมชัดของภาพถ่ายครับ
เรื่องของคู่สีรายล้อมรอบตัวเราอยู่ตลอดเวลา และ ‘คู่สีตรงข้าม’ (Complementary Colors) ก็จัดว่าเป็นการเข้าคู่ที่รุนแรงและทรงพลังอย่างมาก หากจะหยิบมาเพื่อใช้งานต้องเรียนรู้และเข้าใจวิธีหลีกเลี่ยงผลลัพธ์เชิงลบบางประการจึงจะเกิดประสิทธิภาพสูงสุด
เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า
