ช่วงแรกๆที่ผู้สอนเริ่มเรียนรู้การตกแต่งภาพ สิ่งที่ติดมากับการศึกษาพฤติกรรมฮิสโตแกรมก็คือเรากลัวที่จะมีอะไรในภาพหลุดหายไป กล่าวง่ายๆคือร้อนวิชาจนลืม ‘ความสมจริงของภาพ’ นั่นเองครับ ความสมจริงของภาพไม่ได้เกี่ยวข้องกับคำว่า ‘ความสมบูรณ์แบบของภาพ’ เลยแม้แต่น้อย เราอาจจะมีภาพที่สวยงามสมบูรณ์ในทุกรายละเอียด แต่มันอาจจะไม่ได้ตรงตามความเป็นจริงเลยก็ได้
ส่วนที่หลุดหายไปของภาพเริ่มแจ้งเตือนได้ตั้งแต่หลังกล้องโดยที่คุณสมบัติการแจ้งเตือนมักเป็นฟังก์ชั่นที่เปิดปิดได้จากในตัวกล้องเอง (หาอ่านได้จากคู่มือของกล้องตัวนั้น) และดูได้อีกครั้งในคุณสมบัติของโปรแกรมตกแต่งภาพถ่ายอย่าง Adobe Lightroom ที่เรียกว่า Clipping Point เพื่อตรวจสอบว่าจุดหลุดรายละเอียดได้หลุดออกไปกี่มากน้อย จะได้พิจารณาเก็บกู้กันในขั้นตอนต่อไป
สีน้ำเงินแทนความมืดจนไม่มีรายละเอียด และสีแดงแทนความสว่างจนไม่มีรายละเอียด
สิ่งที่ง่ายที่สุดในการถ่ายภาพแบบมุ่งเน้นความสมจริง ทำได้โดยให้เอาความจริงของสถานการณ์มาคิดด้วยทุกครั้งเวลาวัดแสง เพราะเราคงไม่สามารถทำให้สีที่สว่างหรือมืดกว่าค่าเทากลางของกล้องคงความสว่างระดับนั้นเอาไว้โดยไม่ชดเชยแสงเลย (ด้วยพฤติกรรมของกล้องที่มักทำให้จุดวัดแสงมีค่าเทากลางตลอดเวลา) ถ้าต้องถ่ายภาพให้มีความสมจริง ควรคำนึงถึงการชดเชยแสงเป็นสำคัญ
ค่าที่เหมาะสมเองก็อาจจะไม่ใช่ค่าที่ดีที่สุด ให้พิจารณาตามความเหมาะสมของภาพที่ต้องการเพื่อการนำไปเข้าสู่กระบวนการแต่งภาพด้วย
มีสองกรณีด้วยกันคือ ภาพที่สว่างเกินไปและมืดเกินไปจนรายละเอียดขาดหาย ถึงแม้ว่าเราจะใช้สเกลในโปรแกรมตกแต่งภาพถ่ายกู้กลับมาไม่ได้เลย ก็ให้ใช้เส้นเคิร์ฟกำหนดลิมิตของภาพใหม่ โดยที่ภาพสว่างเกินไปจะใช้ U-Curve แบบคว่ำ และภาพมืดเกินไปจะใช้ U-Curve แบบหงาย ผลลัพธ์ที่ได้จะทำให้ภาพนุ่มนวลลงจากที่เคยแข็งเพราะความเปรียบต่างแสงที่มากเกินไป
ภาพสว่างจนล้นให้แก้ด้วย U-Curve แบบคว่ำ
ภาพมืดจนล้นให้แก้ด้วย U-Curve แบบหงาย
และทั้งหมดนี้คือวิธีการพิจารณาการถ่ายภาพแบบเน้นความสมจริงรวมไปถึงแนวทางการชดเชยส่วนที่ขาดหายไปด้วยอารมณ์ของภาพในกรณีที่รายละเอียดกู้กลับมาไม่ได้ด้วยโปรแกรมตกแต่ง อย่าลืมว่าการจะแก้ไขทุกอย่างที่ไม่สมบูรณ์ในภาพนั้นจำเป็นต้องมีความรู้และทักษะในการใช้โปรแกรมเป็นอย่างดีจะช่วยได้มาก
ถ้าเพิ่มเกรนน้อยเกินไปภาพก็ดูเหมือนจะไม่มีความแตกต่าง แต่ถ้าใส่มากเกินไปภาพก็แข็งกระด้าง ดังนั้นควรมีเกรนในปริมาณเท่าใดในภาพจึงจะช่วยให้ภาพดูดีขึ้น และใช่ เรากำลังพูดถึงเกรนในมุมที่เกี่ยวข้องกับความคมชัดของภาพถ่ายครับ
สิ่งที่ได้จากการใช้เลนส์ทางยาวโฟกัสเดียวไปสักระยะจะส่งผลต่อช่างภาพมือใหม่เพื่อฝึกฝนความอดทนและทลายขีดจำกัดของเลนส์ตัวนั้นได้อย่างไร เราจะได้เจาะลึกถึงการเติบโตด้วยข้อจำกัดเหล่านี้กัน
อุปกรณ์รับชมภาพถ่ายไม่ว่าจะเป็นหน้าจอหรือกระดาษต่างก็มีคุณสมบัติในการถ่ายทอดสีสันรวมไปถึงจุดสว่างที่สุดไปยังจุดมืดที่สุดในภาพแตกต่างกัน การแสวงหาความถูกต้องที่สุดในการมองเห็นแม้ว่าจะเป็นเรื่องที่หาความเป้นมาตรฐานได้ยาก แต่เราก็ยังพอรับรู้ได้ว่าอะไรคือขีดสุดของรายละเอียดที่กำลังปรากฏในขณะนั้นก่อนจะนำไปสู่อุปกรณืหรือแหล่งเผยแพร่อื่น ดังที่เรียกว่า จุดล้นของภาพ หรือ Clipping Point ใน Adobe Camera RAW นี้
ร้านค้าออนไลน์ภายใต้ชื่อผู้ก่อตั้ง ‘Dozzo Flamenco’ ที่นี่จะมีผลิตภัณฑ์สื่อการสอนและเทรนนิ่งคลาสระดับคุณภาพเท่านั้น
ถ้าเพิ่มเกรนน้อยเกินไปภาพก็ดูเหมือนจะไม่มีความแตกต่าง แต่ถ้าใส่มากเกินไปภาพก็แข็งกระด้าง ดังนั้นควรมีเกรนในปริมาณเท่าใดในภาพจึงจะช่วยให้ภาพดูดีขึ้น และใช่ เรากำลังพูดถึงเกรนในมุมที่เกี่ยวข้องกับความคมชัดของภาพถ่ายครับ
เรื่องของคู่สีรายล้อมรอบตัวเราอยู่ตลอดเวลา และ ‘คู่สีตรงข้าม’ (Complementary Colors) ก็จัดว่าเป็นการเข้าคู่ที่รุนแรงและทรงพลังอย่างมาก หากจะหยิบมาเพื่อใช้งานต้องเรียนรู้และเข้าใจวิธีหลีกเลี่ยงผลลัพธ์เชิงลบบางประการจึงจะเกิดประสิทธิภาพสูงสุด
เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า
